Πώς τον είδατε τον Αλέξη;

Γράφει ο Μανόλης Φούμης

Μας ξενύχτησε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στον Ενικό και τον Νίκο Χατζηνικολάου αγγίζοντας το ποσοστό - ρεκόρ για πολιτική συνέντευξη του 28%!
Άξιζε όμως τον κόπο, γιατί είδαμε έναν – έστω και λιγάκι – διαφορετικό Αλέξη, διαβασμένο και έτοιμο να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα κρίσιμα θέματα, αλλά και να δικαιολογήσει τις μη απαντήσεις στα θέματα «εθνικής σημασίας» όπως είναι για παράδειγμα ο τρόπος διαπραγμάτευσης του χρέους της Ελλάδας με τους εταίρους μας.
Απέφυγε το μεγάλο λάθος, στα θέματα που έκαναν τζιζ όπως το Σκοπιανό, το θέμα των μεταναστών, των συνεργατών του που έχουν «εξτρεμιστικές» απόψεις, κλπ, ήταν προσεκτικός στις εκφράσεις του, εξαιρετικά διαβασμένος – ειδικά σε θέματα Ε.Ε. όπου δεν έχανε ευκαιρία να κάνει ειδικές αναφορές με ονοματεπώνυμα – κι αυτό θέλησε να το επικοινωνήσει πολλές φορές, παρουσιάστηκε με μανικετόκουμπα (για πρώτη φορά νομίζω) και χρωμάτιζε αποτελεσματικά τη φωνή του.
Αυτό που επίσης φάνηκε ήταν η νευρικότητα στα πόδια του (το ανοικτό από κάτω γραφείο έχει θετικά στοιχεία αλλά θέλει δυνατό κοντρόλ συναισθημάτων), το ζόρισμα σε ορισμένες δύσκολες ερωτήσεις, ενώ το βλέμμα του έπαιζε στο χώρο σε υπερβολικό βαθμό ορισμένες φορές. Προς το τέλος, ο λόγος του έγινε αρκετά αργός και φάνηκε σα να θέλει να ροκανίσει τον χρόνο ενώ πιθανότατα έχει και κάποιο πρόβλημα με το στομάχι του (το άγχος δεν λείπει από κανέναν άλλωστε), με τα κρυμμένα ρεψίματα να διαδέχονται το ένα το άλλο και να μην μπορεί να τα αποφύγει η κάμερα.

Έχω την αίσθηση ότι αυτό που ήθελε να πετύχει, να πάρει δηλαδή ψήφο ανοχής (αν όχι εμπιστοσύνης) από μετριοπαθείς ψηφοφόρους που αισθάνονται μια ανασφάλεια με τον ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση, μάλλον το κατάφερε σε έναν βαθμό...
Έχουμε βέβαια αρκετές ημέρες μέχρι την 25η Ιανουαρίου, έχουμε και θα έχουμε τις δηλώσεις και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, πολλές από τις οποίες είναι αντικρουόμενες, αλλά και την τελική ευθεία των διαφημιστικών και των συγκεντρώσεων (ναι, όσο κι αν φαίνεται απίθανο, ακόμα επηρεάζουν οι συγκεντρώσεις), οπότε ο δρόμος τραβάει.

Για να δούμε τι θα δούμε…


klik iraklioblog.gr