«ΤΩΡΑ ΜΙΛΩ με κωδικούς και συντομογραφίες», που τραγουδά ο ανεπανάληπτος Μανώλης Μητσιάς στο έξοχο τραγούδι του Βασίλη Δημητρίου στη νέα μουσική παραγωγή τους -σε CD- με τίτλο «Συντομογραφίες» που μόλις κυκλοφόρησε.
Την αλήθεια του εν θέματι τραγουδιού συνειδητοποίησα όταν έλαβα στο κινητό μου ένα μήνυμα από φίλο που έλεγε: «Τλφ αμς» Τουλουφού αμς!... Εκανα ένα τέταρτο με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου και το άγχος της ερμηνείας των… ακαταλαβίστικων, ώσπου μια των θυγατέρων μου μου εξήγησε ότι ο φίλος μου ζητούσε να του τηλεφωνήσω επειγόντως και ότι αυτά που εμένα μου φάνηκαν… κορακίστικα αποτελούσαν τον σύγχρονο γραπτό λόγο, με τον οποίο η νεότατη γενιά των Συνελλήνων επικοινωνεί και μάλιστα και στον προφορικό λόγο ακόμη.
«Ρε, δεν πα να γα…», συνήθως απαξιωτική έκφρασις και ουχί προτροπή προς ανάρμοστη ενέργεια. Είναι μια συντομογραφία -ούτως ειπείν- προς αποφυγήν τόσον κατασπατάλησης χρόνου, όσον και παρεξηγήσεων που μπορεί να παραπέμπουν στους νόμους περί ασέμνων και προσβολής της Δημοσίας Αιδούς. Οπως πληροφορήθηκα, αποτελεί «ψωμοτύρι» στις καθημερινές εκφράσεις, αυτολεξί.
Προφανώς ο -κυριολεκτικώς και ειλικρινώς- φίλος μου Βαγγέλης Μεϊμαράκης είτε δεν εγνώριζε, είτε δεν είχε διδαχθεί, είτε δεν σκέφτηκε να καταφύγει σ’ αυτόν τον ακίνδυνο τρόπο επικοινωνίας και έκφρασης -λεκτικώς- αισθημάτων και συναισθημάτων και αντί ενός «Ακαιγά» (διαβάζεται ως μία λέξις) προέβη σε άσκοπη φλυαρία, χρησιμοποιώντας περισσότερες των εξήντα λέξεων, προκειμένου να ανταποδώσει την «καλημέρα» που του απηύθυνε ο Βουλευτής Επικρατείας (και πρώην αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών μας) κύριος Κοραντής, του ΛΑΟΣ.
Η συντομογραφία μιας φράσεως αποτελουμένης από ένα επιφώνημα, έναν σύνδεσμο και ένα ρήμα, μετατρεπομένη σε μια απλώς λέξη (ακαιγά), έστω και αν αποτελεί νεολογισμό, μπορεί να λειτουργήσει εφεξής εκτονωτικώς σε κάθε στιγμή του Μνημονιακού βίου μας, αποτρέποντας έτσι τη μετατροπή των νεύρων μας σε… τσατάλια. Ακαιγά και καθαρίσαμε!
ΥΓ.: Πέραν των ανωτέρω παρ’ ολίγον ασέμνων και ενδεχομένως γλαφυρών, δεν ξεχνιέμαι. Η εβδομάδα που τέλειωσε προσέθεσε ένα ακόμη βαρύτατο πένθος στην κοινωνία και τον Πολιτισμό μας. Ο δικός μας, ο καταδικός μας «καλός άνθρωπος», ο Θανάσης Βέγγος, ο οποίος πολλαπλώς με ετίμησε ερμηνεύοντας κείμενά μου (κολακεύοντάς με έτσι ως συγγραφέα), έγινε ένας «καλός άγγελος»! Ο,τι υπερθετικό υπάρχει στη γλώσσα μας τον περιγράφει. Το αβάσταχτο της απουσίας του, μόνον, δεν περιγράφεται. klik real
