Φέρτε πίσω την κατσαριδούλα τη μικρή Τερέζα!

Την βλέπω και την ξαναβλέπω τη διαφήμιση και έλεγα να μην τη σχολιάσω. Αλλά επειδή δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό – ή πιο σωστά να αφήσω το πληκτρολόγιο στην ησυχία του, τα γράφω!
Σερφάρεις όμορφα κι ωραία… Ενημερώνεσαι, ψυχαγωγείσαι, δουλεύεις και ξαφνικά τσουπ! Να σου η κατσαρίδα στην οθόνη (μαζί με τον ποντικαρά, αλλά δεν είναι αυτός το θέμα μας)!!! 
Και σε natural look μάλιστα, όχι καμιά μακετούλα… Φυσικό το έντομο!
Γυρνάνε τα’ άντερά σου κι όπου φύγει – φύγει απ’ τη σελίδα. Ούτε το άρθρο δεν διαβάζεις.
Και ερωτώ: Είναι διαφήμιση αυτή; Περιμένει ο δόλιος να πιάσει πελάτη έτσι; Αφού ούτε την καρτέλα με τα στοιχεία της εταιρείας δεν βλέπεις…

Και κάτι τελευταίο: Η αρνητική διαφήμιση που γίνεται με τον σχετικό - αρνητικό - ντόρο, ΔΕΝ είναι διαφήμιση. Αυτό έχει αποδειχτεί πολλάκις.
Η μαγκιά είναι να σε σχολιάζουν για κάτι έξυπνο, χιουμοριστικό, κάτι που αφήνει μια όμορφη αίσθηση, σε βάζει στο μυαλό του καταναλωτή και φυσικά, καλύπτει την ανάγκη σου.
Η αηδία και η αποστροφή, το «πάμε να φύγουμε ΤΩΡΑ» δεν προκαλούν οφέλη… Κλασικό παράδειγμα στην ίδια κατηγορία, η «μικρή Τερέζα» που προκάλεσε μεν συμπάθεια των καταναλωτών προς το αποκρουστικότερο πλάσμα του πλανήτη, αλλά αύξησε και τις πωλήσεις του συγκεκριμένου εντομοκτόνου.
Αυτά!