Για την Ελλάδα παρουσιάζεται μία μοναδική ευκαιρία, μετά την κατάρρευση της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας και την αποδόμηση της διεθνούς της εικόνας να επαναπροσδιορίσει την θέση και την προοπτική της στο σύγχρονο παγκόσμιο περιβάλλον.
Η ευκαιρία προκύπτει από δύο βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος έχει να κάνει με μία βασική αλλαγή που συντελείται σε κοινωνικό επίπεδο. Η ελληνική κοινωνία και με την πίεση των νέων γενιών που έρχονται, συνειδητοποιεί σταδιακά ότι έχουμε μόνο μία επιλογή μπροστά μας. Να πετύχουμε σε αυτόν κόσμο που μας περιβάλλει και όχι σε ένα άλλο κόσμο που βρίσκεται στην σφαίρα των ιδεολογικών φαντασιώσεων. Ο δεύτερος παράγοντας σχετίζεται με την προσδοκία που έχει καταφέρει να δημιουργήσει ο Αντώνης Σαμαράς σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την προοπτική της Ελλάδας.
Τώρα είναι η στιγμή, να αξιοποιήσουμε τη θετική τάση που υπάρχει για την Ελλάδα και να κάνουμε την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης σε αναπτυξιακή δυναμική.
Η ζημιά που έχει γίνει στη διεθνή εικόνα της χώρας είναι συντριπτική και δομική. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που προκύπτει δεν σχετίζεται με την ανακύκλωση των γνωστών στερεοτύπων για τον εθνικό μας χαρακτήρα. Ο μεγαλύτερη ζημιά αφορά την ανυπαρξία μας στον «παγκόσμιο χάρτη των ευκαιριών». Ο κίνδυνος δηλαδή να περάσουμε στην παγκόσμια συνείδηση ως μία χώρα που δεν διαθέτει πλούτο, δεν προσφέρει επενδυτικές ευκαιρίες, δεν γνωρίζει πώς να δημιουργεί και να υλοποιεί νέες ιδέες. Μία χώρα δηλαδή, που ταυτίζεται με την αδυναμία, το πρόβλημα και την επαιτεία.
Ένας από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα αντιμετωπίζει δομικό πρόβλημα με τη διεθνή της εικόνα, είναι η χρόνια απουσία εθνικής και συγκροτημένης πολιτικής για την ανάδειξη της ταυτότητας μας στο διεθνές περιβάλλον. Για ανεξήγητους λόγους, η ελληνική πολιτεία δεν ανέπτυξε ποτέ μία συνεκτική στρατηγική εξωστρέφειας και την αφήγηση για το ποιοι είμαστε και το τι μπορούμε να καταφέρουμε στο νέο κόσμο του 21ου αιώνα. Περιορίσαμε τη διεθνή μας εικόνα σε μία άναρχη προβολή του τουριστικού μας προϊόντος, δεν κατοχυρώσαμε το μερίδιο που μας αντιστοιχεί στην παγκόσμια οικονομία, δεν κεφαλοποιήσαμε ποτέ την κληρονομιά μας, δεν κινητοποιήσαμε το απόθεμα αγάπης που υπάρχει για τον Ελληνισμό, δεν δημιουργήσαμε ένα ανάχωμα καλής θέλησης για την ώρα μίας πιθανής κρίσης.
Η κρίση ήρθε. Ήρθε και δούλεψε πάνω στο κενό, αποδομώντας με γεωμετρικούς ρυθμούς την εθνική μας φήμη και πάνω από όλα την εθνική μας αυτοπεποίθηση.
Το έργο που λέγεται ανάπτυξη της εθνικής εικόνας και ταυτότητας (Branding Greece), έχει εθνική, πολιτική και βαθύτατα αναπτυξιακή αξία. Εθνική, γιατί είναι καιρός επιτέλους να δούμε τον εαυτό μας σε ένα παγκόσμιο καθρέπτη και όχι εγκλωβισμένο στην αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια. Πολιτική γιατί οι νέοι, τα δυναμικά και εξωστρεφή κοινωνικά στρώματα αναζητούν εδώ και καιρό μία εθνική πλατφόρμα που θα εμπνεύσει και θα δείξει δρόμους ελπίδας. Αναπτυξιακή, γιατί η οικονομία μας χρειάζεται ένα κεντρικό δρόμο που θα συνδέσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα με την ζήτηση των παγκόσμιων αγορών.
Όσο αφορά στην αλήθεια και τον πλούτο της εθνικής μας ταυτότητας, παραπέμπω στην πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη:
«
Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα,
στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».
Τι συμβολίζει το «καράβι»; Το
Πνεύμα το Ελληνικό της διαρκούς Αναζήτησης!
Τι συμβολίζουν η «ελιά» και το «αμπέλι»; Πολιτισμό Ανθρωπιάς!
Και τι συμβολίζουν και τα τρία μαζί: Φρόνημα Ελευθερίας!
Αυτός είναι ο «σπόρος που δεν πεθαίνει
»…
Αυτή ήταν η πρώτη αποτύπωση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της εθνικής μας ταυτότητας από Έλληνα πρωθυπουργό. Η Ελλάδα αρχίζει το ταξίδι της ελπίδας.
statesmen.gr
kafeneio-gr.blogspot.com
